Meira fiktið alltaf

Það er alveg satt að mörg af bestu lyfjunum hafa fundist með fikti eða fyrir tilviljun einsog Penicillin og Viagra.

Viagra var í klínískum rannsóknum sem hjartalyf fyrir hjartveika þegar það uppgötvaðist að það hafði merkilega aukaverkun. Aukaverkunina þekkja allir sem var svo virk að hætt var við að nota það sem hjartalyf og það notað sem stinningarlyf í staðinn. Það sem átti að gera hjartanu gott áður var ekki meir því að nú var hjartveikum varað við því að taka lyfið eftir að því var breytt í stinningarlyf. Um nákvæma ástæðu þess að lyfinu var beint að öðrum sjúkdómi veit ég ekki en ég tel það líklegast að það hafi með markaðs og sölumöguleika að gera heldur en virkni.  Hvaða hjartasjúklingur vill ekki hafa beinstífan göndul allan daginn sem aukaverkun við lyfinu sem þeir þurfa að taka á hverjum degi alla ævi? Þeir eru örugglega mun færri en þeir sem hafa ekki hjartsjúkdóma og vilja fá hann upp þegar þeir vilja. Og það finnst mér líklegasta ástæðan. Það eru margar mun verri aukaverknir sem lyf gefa en þessi. Þetta hefði getað verið selt með sem bónus í hjartalyfinu. En þeir kusu frekar að selja það sér og vara svo vesalings hjartasjúklingana við því að taka það.

Það er aðallega tvennt sem ýtir á eftir uppgötvun nýrra lyja, þörfin til að lækna sjúkdóma annarsvegar og hinsvegar þráin eftir peningum. Það virðist samt sem þráin eftir peningum sé ráðandi í leitun af lyfjum gegn bæði nýjum og gömlum sjúkdómum. í sjálfu sér er það augljóst því öll eru þessi fyrirtæki háð innstreymi af peningum til að geta haldið starfsemi gangandi en það þarf að fylgjast með jafnvæginu þarna á milli svo að þörfin eftir lækningu og bættri vellíðan verði ekki undir í þránni eftir gróða.

Þetta sýnir sig vel þegar gömul lyf sem hafa verið notuð í áratugi finnast hafa góða virkni gegn einhverjum kvillum. Þá hafa stóru lyjarisarnir afar takmarkaðan áhuga á að gera eigið lyf úr þessum efnum gegn kvillanum því að það tekur sig ekki að gera það vegna of mikillar samkeppni því allir geta gert þau og lítill gróði fylgir því. Svo þó að það lækni fólk þá er ekki þar með sagt að þeir hafi áhuga á að fara útí stórframleiðslu á þeim.  Eins þegar lyf finnast ekki hæf til einkaleyfis að þá er einsog allur vindur fari úr rannsóknum og áhuga lyfjarisans á lyfinu.

Þannig að áhuginn á að lækna fólk að fullu er ávalt minni en áhuginn á gróða.

Bestu lyfin eru þau sem gefa mest af sér, skiljanlega. Þau geta það á ýmsan hátt. Með einkaleyfum, en þannig getur lyfjarisin verið viss um að halda einræði í sölu á lyfinu. Með reglulegri notkun, þar getur lyfjarisinn verið viss um reglulega innkomu. Það getur gerst ef þörf er á reglulegri inntöku í langan tíma, sem læknar ekki kvillan(það má ekki) en frekar heldur honum niðri eða bætir vellíðan á meðan intöku stendur. Sum uppáhalds lyfin hjá lyfjarisunum hafa svo þann hátt á að ekki má hætta inntöku á þeim því að þá gerist eitthvað slæmt. Það tryggir ævilanga inntöku og trygga sölu fyrir lyfjafyrirtækið.

Bóluefnin eru þau lyf sem lyfjarisarnir sækjast mest eftir því að þau lúta slakari öryggisreglum en venjuleg lyf sem við gleypum í okkur. Sér í lagi árleg inflúenzu bólusetningar lyf. Það mætti ætla að efni sem er sprautað inní blóðstreymið framhjá varnarveggjum líkamans sættu mun harðari reglum um bæði virkni og áhættu en pilla sem maður gleypir sætir. En svo er ekki þótt undarlegt sé.

Bóluefni og önnur lyf eru okkur nauðsynleg en það þarf að huga vel að jafnvæginu milli græðgis og lækningar þarfar.  Lyfjafyrirtæki þrífast illa í sjúkdómalitlu umhverfi.

Bendi svo á stórmerkilega mynd sem allir ættu að horfa á https://vaxxedthemovie.com/

Myndin er eftir Andrew Wakefield, lækninn sem uppgötvaði tengsl milli MMR og einrænu sem svo CDC(bandaríska lyfjaeftirlitið) fann út seinna að var rétt en leyndi þeim niðurstöðum.

Trailer https://www.youtube.com/watch?v=by3ILYBQylM

Eykur notkun algengra hjartalyfja hættu á smiti?